Brugplan nog van deze tijd

De Trompetter / E3 Journaal woe 29 april 2015

In de komende maanden publiceert Trompetter / E3 Journaal Venlo een reeks artikelen over de naoorlogse wederopbouw in de huidige gemeente Venlo, geschreven door Willem Vroom en Paul Stevens.

Tekst uit het krantenartikel:

In de komende maanden publiceert Trompetter/E3 Journaal Venlo een reeks artikelen over de naoorlogse wederopbouw in de huidige gemeente Venlo, geschreven door Willem Vroom en Paul Stevens. Deze week de tweede aflevering.

Ir. Jos Klijnen en Ir. Jules Kaser kregen dus beide de opdracht voor het herstel van de verwoeste stad. Aangezien beide heren niet samen door een deur konden, werd de opdracht gesplitst in één voor de verbetering van de infrastructuur en de brugverbinding tussen Venlo en Blericht (Klijnen) en één voor het herstel van de oude binnenstad (Kayser).

Klijnen hanteerde bij zijn plannen een aantal stedenbouwkundige uitgangspunten. Zoals een weids panorama, dat wil zeggen dat het zicht op Venlo en Blerick vrij blijft, door de twee platte bruggen waar je gemakkelijk overheen kijkt.

Ook zichtlijnen en opvallende hoogteaccenten zijn door Klijnen zorgvuldig gepland. De juiste plaats van de van ver zichtbare stationstoren en de opvallende architectuur van het magistrale station, de binnenstad en Venlo-Zuid goed zichtbaar.

Klijnen maakte ook gebruik van coulissenwering. Door de plaatsing van gebouwen achter elkaar wordt het verkeer in een bepaalde richting gedwongen. Zoals de 'gekartelde' flat en de gesloopte 'Roestflat' die aan de rotonde onder het viaduct richting gaven aan de stroming van het verkeer in de richting van de Koninginnesingel. Net as de flats langs de Koninginnesingel en de Prinsessesingel die het verkeer met een flauwe bocht begeleiden. Door de schuin geplaatste bebouwing aan het (nu) Flujasplein wordt het verkeer als door een trechter de stad ingezogen. Destijds autoverkeer, tegenwoordig voetgangers. Hetzelfde geldt voor de Keulse Poort, waar het huidige Limburgs Museum de begeleiding van het plein op zich neemt, waar destijds Klijnen een concertzaal had gepland. Deze uitgangspunten zijn nog steeds van kracht.

Klijnen heeft voor Venlo een aantal plannen ontworpen, waarbij het allereerste een verbinding van Venlo rechtstreeks met het centrum van Blerick was en het laatste het Brugplan zoals we het nu nog kennen. Het plan werd in 1948 goedgekeurd, maar het Ministerie van Wederopbouw en Volkshuisvesting stak echter een spaak in het wiel: het plan zou te veel bijdragen aan een grondige verbetering van de stad en te weinig aan wederopbouw.

Een aantal instanties werkte mee om het plan te versoberen. De bruggen werden dichter bij elkaar gelegd en het verkeer werd met een haakse hoek van de brug naar de Koninginnesingel en van de Koninginnesingel naar de brug geleid. Voorheen was deze verbiding een rechte lijn onder het spoor door. Aan de Blerickse zijde voorzag Klijnen een grote rotonde met veel groen en een gebogen flat, die enerzijds richting gaf aan het verkeer opo de rotonde en anderzijds een scherm was voor de woonwijk die er achter lag. De rotonde en de flat zijn niet gerealiseerd. In 1951 werd het Brugplan vastgesteld.

De bebouwing langs de Koninginnesingel en Prinsessesingel werd, onder invloed van de toen opkomende projectontwikkelaars, hoger dan door Klijnen voorzien: vier in plaats van drie lagen. Het huidige 'Wetshuys' is nog door Klijnen ontworpen met de oorspronkelijke drie bouwlagen.

Het gerealiseerde 'Brugplan' is een plan van een groot stedenbouwkundige die een toekomstvisie voor Venlo had. Het plan voldoet na 64 jaar nog altijd aan de hedendaagse eisen. Natuurlijk zijn er kleine aanpassingen geweest, maar het wezen van het plan bestaat nog altijd.